Το ταλέντο είναι σαν το σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυΐα είναι σαν το σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν. (Άρθουρ Σοπενάουερ)

Με τη φιλοσοφία είτε θα αυξήσεις τις γνώσεις σου, είτε θα συνειδητοποιήσεις την άγνοιά σου. Ότι από τα δύο και αν σου συμβεί είναι καλό. (David Hume.)




Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Robert Doisneau

Ο ρομπέρτ Ντουανό ήταν ένας από τους πιο διάσημους και παραγωγικούς φωτογράφους της Γαλλίας. Γεννήθηκε στις 14 Απριλίου το 1912 και πέθανε 1 Απριλίου το 1994. Ασχολήθηκε με το ρεπορτάζ και τη φωτογραφία δρόμου. Προσπάθησε μέσα από τις φωτογραφίες του να καταγράψει το ρυθμό της καθημερινής ζωής των δρόμων του Παρισιού.

Ο Doisneau φωτογραφίζει καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες, στις οποίες είναι διάχυτη μια γλυκύτητα για τους ανθρώπους, ενώ σε πολλά από τα έργα του δεν λείπει και το κωμικό στοιχείο το οποίο ενσωματώνεται στη φωτογραφία του με διάθεση όχι ειρωνείας αλλά συμπάθειας. Μέσα από τον φακό του διακρίνεται καθαρά η διάθεσή του να παρατηρεί και να περιγράφει με ακρίβεια το περιβάλλον που ζουν οι απλοί ήρωες των έργων του αλλά και η αγάπη του για τα παιδιά, τα οποία σε πολλές φωτογραφίες του έχει απαθανατίσει κατά τη διάρκεια ξένοιαστων στιγμών τους.














Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Αφιέρωμα στο φωτογράφο Ralph Gibson


Ralph Gibson the photographer.

American photographer. Born in Los Angeles, the son of a Warner Brothers employee, he learned photography as a teenage naval recruit; then studied briefly at the San Francisco Art Institute and worked as an assistant to Dorothea Lange. He also joined the Beat scene. A period back in Los Angeles produced The Strip(1967), but in 1966 he moved to New York, writing later, ‘New York and I were a perfect match just waiting for one another, although I knew it first.’ He did little commercial work, but lived a day‐for‐night existence honing a style. The Somnambulist (1970; published by Gibson's Lustrum Press, which subsequently produced other books by himself, Robert Frank, Larry Clark, and others) suggests dreamlike unreality by means of surreal cropping and juxtaposition, shadows, reflections, and grain. It brought him fame, strengthened his commitment to the photographic book, and gave him the means to travel. Erotic images, combining a sense of intimacy with daredevil touches of incongruity and bad taste, ballasted Days at Sea (1974) and have remained central to his work. Now a leading New York photographer, Gibson continues to be fascinated with the details and textures of bodies and things, often working in close‐up, both in colour and monochrome. He has won numerous awards and photographed in many countries, including France, Italy, Japan, and Egypt.


Ralph Gibson (γεν. 16 Ιανουαρίου 1939, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια) είναι ένας Αμερικανός φωτογράφος του οποίου το όνομα έγινε πιο γνωστό για τα φωτογραφικά βιβλία του. Οι φωτογραφίες του περιλαμβάνουν συχνά θέματα με ερωτικούς και μυστηριώδεις υπαινιγμούς, δημιουργώντας μια αφηγηματική διάθεση μέσω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και της σουρεαλιστικής αντιπαράθεσης.


Ο Gibson έχει λάβει υποτροφίες από το National Endowment for the Arts (1973, 1975, 1986), στη Νέα Υόρκη έγινε μέλος του Συμβουλίου των Τεχνών (CAPS) πήρε υποτροφία (1977), και το 1985 έγινε μέλος του John Simon Guggenheim Memorial Foundation (1985).


Ο Γκίμπσον έγινε επίσης επίτιμος διδάκτορας Καλών Τεχνών από το Πανεπιστήμιο του Maryland (1991), και μια δεύτερη θέση επίτιμου διδάκτορα Καλών Τεχνών από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο το (1997).

Gibson ζει στη Νέα Υόρκη και ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη και τη Βραζιλία.
























Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Μυρτιώτισσα, Ποιήματα


Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ’ άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!

Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου

Τα δυο χέρια μου, να…
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι

Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι

Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!

Σ’ αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;


ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ (1885 -1968). Η Μυρτιώτισσα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Θεώνης Δρακοπούλου) γεννήθηκε στο προάστιο της Κωνσταντινούπολης Μπεμπέκι. Ο πατέρας της ήταν διπλωμάτης και έξι χρόνια μετά τη γέννηση της Θεώνης διορίστηκε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην τουρκοκρατούμενη τότε Κρήτη, όπου μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του. Μετά από παραμονή δυο χρόνων στο νησί εγκαταστάθηκαν οριστικά στην Αθήνα, όπου η Θεώνη φοίτησε στη Σχολή Χιλλ της Πλάκας. Από μαθητική ηλικία είχε κλίση προς την ποίηση και το θέατρο. Πήρε μέρος σε ερασιτεχνικές παραστάσεις αρχαίου δράματος και συνεργάστηκε με τη Νέα Σκηνή του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Μετά από σύντομη διακοπή της ενασχόλησής της με το θέατρο, λόγω αντίδρασης της οικογένειάς της, συνέχισε τις δραματικές σπουδές της στο Παρίσι (Κρατική Δραματική Σχολή), όπου εγκαταστάθηκε μετά το γάμο της με το Σπύρο Παππά, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο το Γιώργο, ο οποίος σταδιοδρόμησε στο ελληνικό θέατρο. Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά από μερικά χρόνια μετά το τέλος του βραχύβιου γάμου της και εργάστηκε ως καθηγήτρια απαγγελίας στο Ωδείο Αθηνών. Καθοριστική για την ποιητική της έκφραση στάθηκε η γνωριμία και ο έρωτάς της με τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη. Μετά τον δραματικό θάνατο του τελευταίου στη μάχη του Δρίσκου το 1912 η Μυρτιώτισσα στράφηκε στην παλιά της αγάπη για να εκφράσει τον πόνο της. Το 1919 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Τραγούδια. Σημαντική για τη ζωή της στάθηκε επίσης η βαθιά φιλία που τη συνέδεε με τον Κωστή Παλαμά, οποίος στάθηκε καθοδηγητής της. Τιμήθηκε με κρατικά βραβεία ποίησης (το 1932 για τα Δώρα της αγάπης και το 1939 για τις Κραυγές). Μετά τον πρόωρο χαμό του γιου της εξέδωσε το βιβλίο Ο Γιώργος Παππάς στα παιδικά του χρόνια (1962). Πέθανε στην Αθήνα. Η ποίηση της Μυρτιώτισσας κυριαρχείται από έντονο λυρισμό, ενώ συχνά θέματά της είναι η φύση και το δίπτυχο έρωτας-θάνατος. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Μυρτιώτισσας βλ. Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία, «Μυρτιώτισσα», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 10. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Μερακλής Μ.Γ., «Μυρτιώτισσα», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.490-491. Αθήνα, Σοκόλης, 1977. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).


Για περισσότερα δείτε στην διεύθυνση Μυρτιώτισσα

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Αφιέρωμα στην φωτογράφο Julia Margaret Cameron

Julia Margaret Cameron

Η πρώτη καλλιτέχνης φωτογράφος

Η Julia Margaret Cameron γεννήθηκε στην Καλκούτα από μια ευκατάστατη οικογένεια Βρεττανών, μετά από σπουδές στη Γαλλία και την Αγγλία το 1838 παντρεύτηκε τον Charles Hay Cameron. Έμειναν στη Κεΰλάνη όπου ο άντρας της είχε διάφορες επιχειρήσεις. Το 1848 εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία στο Isle of Wight. Η Cameron είχε ένα σπουδαίο κύκλο φίλων. Επιστήμονες, καλλιτέχνες, πολιτικοί ήταν οι καθημερινές της συναναστροφές. Η ενασχόλησης της με την φωτογραφία άρχισε τυχαία όταν οι δύο κόρες της της έκαναν δώρο μια φωτογραφική μηχανή. Ήταν τότε 48 χρονών. Η φωτογραφία της έγινε εμμονή μέχρι το 1875 που ξαναγύρισε στην Κεΰλάνη.
Μπροστά από το φωτογραφικό της φακό στάθηκαν όλα τα πρόσωπα του περιβάλλοντος της. Συγγενείς, υπηρέτες και όλοι οι σπουδαίοι φίλοι της. Δούλευε με την μέθοδο του υγρού κολλόδιου σε ένα πρόχειρο σκοτεινό θάλαμο και ένα στούντιο που έστησε στον κήπο της. Τα πορτραίτα της είναι άμεσα με δραματικούς φωτισμούς χωρίς ευκρίνεια αλλά με μια συγκλονιστική ατμόσφαιρα. Πολλές φορές μεταμφιέζει τα "μοντέλα" της για να εικονογραφήσει μοναδικές σκηνές. Οι φωτογραφίες της και τα θέματα της θυμίζουν έντονα προραφαηλικούς ζωγράφους είναι ξεκάθαρο ότι εκεί βρίσκονται οι επιρροές της, όμως το έργο της είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό φωτογραφικό έργο. Επίσης ξεχωριστά είναι και τα πορτραίτα των διάσημων φίλων της όπως του John Herschel, του Thomas Carlyle και του Charles Darwin.
Το φωτογραφικό της έργο που για αρκετά χρόνια δεν ήταν γνωστό, διασώθηκε και εκτιμήθηκε από τον Alferd Stieglitz και την ομάδα των Photo Secessionists. Σήμερα επάξια την θεωρούμε από τις σημαντικότερες φωτογράφους στην ιστορία της φωτογραφίας.