Μια γεύση από Κωνσταντινούπολη

Σουρεάλ καταστάσεις...

Από τη συνοικία φανάρι, έξω από το Πατριαρχείο.

Περνώντας κάτω από τη γέφυρα

Νύχτες ανατολής

Αγία Σοφία.

Τραβηγμένη από το παράθυρο της Αγίας Σοφίας.

Το Μπλε Τζαμί η Sultanahmet στα Τούρκικα

Στα σοκάκια της Taxim.

Για τον Αλέξη...

Για τον Αλέξη που δολοφονήθηκε 6 Δεκεμβρίου 2008.

Dragons and fire

As I am walking to the loneliest path of my mind

Only the flames of the dragons of my fantasy

Can enlighten my soul

As darkness is embracing me

Thunders of fire is blurring my sight

One word wondering in the darkest forest

Revolution

You can never see it

You can never hear it

Being whispered by the black trees

As they are waving their branches

Following the rhythm of a weird music

Revolution

The same word again and again

You can hear weird Creatures lost in the deep caves

Whispering it

You can feel their presence around you

But you can not see them

This is because you are blind

You can only live in the darkness

You can always fear of the creatures

You can always hide from the thunders

You can live hunted by the dragons of your imagination

Living in the loneliest night of the universe

Until the princess of wisdom

Will bring the stardust from the sky

And sprinkle your soul

Until you rise against all these creatures

Dragons and fires

Until you decide to cry in the moonlight

The magic spell

Revolution

Revolution of your mind

Revolution of your soul

Then you will be able to break the chains of shadow

That keeps you imprisoned in the dark forest

And feel free to travel to the stars

And dance with the moon

And bring the sun back

The sun of happiness

The sun of freedom

Let the sun reveals you the truth

The only truth that can save us from the dark forest

And the weird creatures that live in it.

Τα τρόμο-πεύκα και οι φετινές πυρκαγιές.

Τα τρόμο-πεύκα και οι φετινές πυρκαγιές.

Φέτος το καλοκαίρι, όπως και σχεδόν κάθε καλοκαίρι, είδαμε το ίδιο έργο σε επανάληψη, χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους να γίνονται στάχτη, καθώς και πολλά σπίτια και αυτοκίνητα. Μετά την κατάσβεση και της τελευταίας εστίας φωτιάς και μετά την απογραφή της ανυπολόγιστης καταστροφής έρχεται η αναζήτηση των ευθυνών. Σε αυτή τη φάση ξεκινά το θέατρο του παραλόγου.

Το 2007 την ευθύνη για τις καταστροφές την ανέλαβε ο στρατηγός άνεμος, φέτος την ευθύνη την ανέλαβαν τα ίδια τα πεύκα, καθώς από τη φύση τους είναι εύφλεκτα, διαδίδοντας με τις κουκουνάρες τους τη φωτιά σε χρόνο μηδέν. Και πράγματι έχουν δίκιο. Μετά την κατάσβεση της φωτιάς η τρομοκρατική οργάνωση «Οι εμπρηστικές κουκουνάρες» ανέλαβε την ευθύνη για τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα. Τα τρόμο-πεύκα αποφάσισαν να εξεγερθούν και να αυτοπυρποληθούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνθήκες διαβίωσής τους, αλλά και για την οικιστική ανάπτυξη μέσα στις δικές τους περιοχές. Έτσι, οργανώθηκαν σε ομάδες και ξεκίνησαν να αυτοπυρπολούνται. Με όπλα τις φλεγόμενες κουκουνάρες τους, διέδωσαν τη φλόγα της δικής τους εξέγερσης παντού. Σε προκήρυξη που έστειλαν στα Μ.Μ.Ε. εξηγούν πιο αναλυτικά πως, εφόσον οι άνθρωποι έχουν γεμίσει με σκουπίδια τα περιαστικά δάση και έχουν με κάθε τρόπο καταστρέψει το περιβάλλον, δεν τους αξίζει να ζουν μαζί με τα πεύκα. Ακόμα, αφού οι άνθρωποι δεν έχουν το θάρρος και τη στοιχειώδη ευθιξία να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί, την ευθύνη την αναλαμβάνουν τα ίδια τα πεύκα. Έτσι αυτό που πραγματικά αξίζει στους ανθρώπους να έχουν είναι μαύρη καμένη γη. Στην προκήρυξή τους ακόμα ευχαριστούν ιδιαίτερα, όλους όσους πετάνε τα σκουπίδια τους στα δάση, βοηθώντας έτσι την πύρινη εξέγερση τους. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται σε όλους εκείνους τους υπερπερήφανους οδηγούς που πετάνε αναμμένα τσιγάρα από το παράθυρο του τροχοφόρου κουτιού τους, ανάβοντας καινούρια μέτωπα. Τέλος ευχαριστούν όλους τους πολιτικούς που με τα μέτρα που πήρανε πριν από το καλοκαίρι βοήθησαν έτσι, ώστε η φωτιά να μη σταματήσει παρά μόνο στη θάλασσα. Βέβαια δεν ξεχνούν να στηλιτεύσουν και να εκτοξεύσουν απειλές ενάντια σε όλους εκείνους τους πυροσβέστες που με ηρωισμό και αυταπάρνηση πολέμησαν την πύρινη επανάστασή τους, καθώς και τους εθελοντές που βοήθησαν τους πυροσβέστες να καταστείλουν την εξέγερση, ρουφιανεύοντας τα νέα μέτωπα.

Μετά από αυτήν την ανάληψη ευθύνης τώρα η κυβέρνηση σκοπεύει να κόψει όλα τα εναπομείναντα πεύκα, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ακόμα θα επιτρέψει στους οικοπεδοφάγους να χτίσουν τις δασικές περιοχές, έτσι ώστε ούτε ένα πεύκο να μη ξανά-φυτρώσει. Με αυτόν τον τρόπο κανένα τρόμο-δέντρο δε θα ξαναβάλει φωτιά στη χώρα μας. Έτσι θα εξαλειφθεί κάθε αιτία για φωτιά, ενώ τα υπέροχα βουνά μας θα κοσμούνται από υπέροχες βίλες με πισίνες, οι οποίες άλλωστε δεν καίγονται εύκολα. Με τα νέα αυτά μέτρα τα μοχθηρά αυτά δέντρα θα ανήκουν στο παρελθόν, ενώ τα τσιμεντένια δάση θα τροφοδοτούνται πλέον από μηχανές οξυγόνου. Παλιά τα δέντρα ψήφιζαν, τώρα βάζουνε φωτιές. Τι άλλο μένει να δούμε στο μέλλον από αυτά τα υποχθόνια δέντρα;

Πυρκαγιές 2009

Το άκρων άωτον της βλακείας.

Εδώ και τρεις μέρες καίγεται πάλι η Αττική δύο μόλις χρόνια μετά από την πυρκαγιά της Ηλείας. Και η τηλεόραση τα ίδια και τα ίδια. Τι έφταιξε, γιατί τα προηγούμενα λάθη δε μας έκαναν σοφότερους και τα τοιάυτα. Λόγια, λόγια, τα ίδια λόγια, ανόητα, ανούσια, για το «θεαθήναι» και για εσωτερική κατανάλωση. Λόγος να γίνεται. Κλείνω την τηλεόραση για να μην ακούω τις ανοησίες των δημοσιογράφων και τις βλακείες των πολιτικών που σαν μαριονέτες και όντα αξιοθρήνητα προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ωστόσο από αυτές τις ελεεινές και θλιβερές υπάρξεις καμία παραίτηση λόγω ευθιξίας. Δυστυχώς-λυπάμαι που το λέω- μα το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί με μαθηματική ακρίβεια σε λίγα χρόνια αν δε βάλουμε μυαλό. Και οι ίδιες ανοησίες πάλι από δημοσιογράφους και πολιτικούς....(Αυτοί οι δυο πάνε πακέτο) Ίδωμεν.

Έχεις και τους πολιτικούς-αξιολύπητοι αχυράνθρωποι- να σου λένε ότι για όλο αυτό το κακό που συντελέστηκε φταίνε τα πεύκα. Και μη χειρότερα.

Μια παραμυθένια κοινωνία

Σε ένα κόσμο γεμάτο πολέμους, εκμετάλλευση, υποταγή και αδικία. Σε ένα κόσμο που οι αρρώστιες του πνεύματος μεταδίδονται μέσω της προπαγάνδας. Σε ένα κόσμο που την πληρώνουν συνήθως τα μικρά παιδιά και οι αθώοι. Το παραμύθι είναι το καταφύγιο της ανθρώπινης ψυχής. Είναι ένας κόσμος μαγικός. Ένας κόσμος που βασιλεύει η δικαιοσύνη, όπου ο σωστός πάντα δικαιώνεται, ενώ οι κακοί πάντα τιμωρούνται. Ένας κόσμος αγγελικός παραμυθένιος. Σε αυτόν ζουν άνθρωποι αγνοί. Στις ψυχές τους δε φωλιάζει μίσος. Μοναδική αρχή να κάνεις στον άλλον αυτό ακριβώς που θα ήθελες να σου κάνει και αυτός. Μια παραμυθένια κοινωνία αλληλεγγύης.

Ελευθερία ή θάνατος

Ελευθερία ή Θάνατος

 

Μίζερη ρουτίνα, κόμπος στο λαιμό μου.

Μύθοι εθνικοί, το μυαλό μου παγιδεύουν.

Δόγματα θρησκείες, την ψυχή μου φαρμακώνουν.

Ρασοφόροι βασανιστές την ψυχή μου φυλακίζουν.

Στις φυλακές του πρέπει και του ΜΗΝ, θέλουν να με κλείσουν.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός σας, με έχει εξοντώσει.

Η λογοκρισία σας, με έχει παροπλίσει.

Φωνές παράξενες, περίεργων μηνυμάτων φορείς.

Σβήνουν σαν ηχώ, μέσα στο απόλυτο κενό.

 

Για να επιβιώσω πρέπει να συμβιβαστώ.

Οχτάωρο εργασίας καταναγκαστικό.

Δουλειά ανιαρή, ρουτίνα προκοπή.

Δικαίωμα ή εκβιασμός;

 

Η βλακεία, τοίχος συμπαγής, ατσάλινος.

Το κεφάλι μου με φόρα επάνω του χτυπάω.

Φίλων ανακρίσεις, συμβουλές και αφορισμούς.

Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.

 

Καλούπια και ιδεολογίες, της σκέψης φυλακές.

Ατσάλινες αλυσίδες, πληγώνουν τους καρπούς μου.

Ελευθερία, ισότητα, έννοιες βαρύγδουπες.

Γράμμα κενό, το παίρνει ο αέρας.

 

Θέλεις να προκόψεις και να διακριθείς;

Ποινή βαρεία πρέπει να εκτίσεις.

Ένα χρόνο εγκλεισμός, σε φυλακή χακί.

Τα όνειρά σου σβήνουν στη ρουτίνα.

Βλακεία και ανία, νεκρώνει τη δημιουργία.

Στην έρημο του πράσινου κατέργου.

Θάνατος πέρα ως πέρα.

 

Σπάστε τα ανόητα πρέπει και τα δεν.

Βάλτε φωτιά στη βλακεία που μας απειλεί.

Ισοπεδώστε τις φυλακές της σκέψης και της έκφρασης.

Στο χέρι σου είναι, από σένα εξαρτάται.

Ελευθερία ή Θάνατος;

Όταν ο καιρός χαλάει....

Μια Βόλτα στις Πρέσπες και στην Καστοριά

Η εκκλησία του Αγίου Γερμανού

Το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου «επιπλέει» στα νερά της Μικρής Πρέσπας. Πάνω σε τούτο το μικρό κομμάτι γης βρίσκονται τα ερείπια ενός μεγαλειώδους ναού, του Αγίου Αχιλλείου. Η περίφημη αυτή εκκλησία χτίστηκε από τον Τσάρο Σαμουήλ τον 11ο αιώνα. Ο επαναστάτης Σαμουήλ είχε εγκαταστήσει στο νησί την πρωτεύουσα του βασιλείου του, όπου και έχτισε την επιβλητική ξυλόστεγη, τρίκλιτη βασιλική, στην οποία μετέφερε και τοποθέτησε τα λείψανα του Αγίου. Ο τόπος έχει κατοικηθεί από την αρχαιότατη εποχή, γι’ αυτό υπάρχουν ερείπια αρχαίου οικισμού.
Σε διάφορα σημεία στις ανατολικές όχθες της λίμνης, στον βυθό, υπάρχουν πάσσαλοι κατοικιών λιμναίων οικισμών της νεολιθικής περιόδου.
Μια πλωτή πεζογέφυρα που έχει προσφάτως κατασκευασθεί σας μεταφέρει εύκολα στις ομορφιές του νησιού αλλά και πίσω στο χρόνο.

Γραφικά χαμόσπιτα, μισοερειπομένα κτίσματα και λασπωμένα δρομάκια συνθέτουν αυτό το τόσο διαφορετικό σκηνικό στο οποίο βρίσκεστε. Το χωριουδάκι του Αγίου Αχιλλείου αποτελείται από 11 σπίτια, μάλιστα θρυλείται πως εάν χτιστεί άλλο θα πέσει. Ένα μονοπάτι ξεκινά από το χωριό για να σας οδηγήσει σε 10 περίπου λεπτά στα ερείπια της βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου. 
Συνεχίζοντας το ίδιο ανηφορικό μονοπάτι φτάνετε σε 20 λεπτά στην άλλη άκρη του νησιού, όπου βρίσκεται και ο τεράστιος σταυρός που έχει στήσει εκεί η Μητρόπολη Φλώρινας.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΕΙΟΥ 10^Ος ΑΙΩΝΑΣ

 

Ο ναός του Αγίου Αχιλλείου κτίζεται στις τελευταίες δεκαετίες του 10^ου αιώνα με έξοδα του τσάρου των Βουλγάρων Σαμουήλ από Λαρισαίους μάστορες. Στη μεσοβυζαντινή εποχή επιδέχεται ανακαινίσεις συμπληρωματικού και διακοσμητικού χαρακτήρα.

 

Ο ναός ανήκε στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με νάρθηκα και είχε εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις. Τα κλίτη του χωρίζονταν με ψιλές πεσσοστοιχίες, με δύο σειρές τόξων η κάθε μία. Επτά είσοδοι οδηγούσαν στο ναό, από τις οποίες πέντε στο νάρθηκα και ανά μία στο βόρειο και νότιο κλίτος. Στην κόγχη του ιερού σώζεται το σύνθρονο με τον επισκοπικό θρόνο στο κέντρο. Πάνω από το σύνθρονο, διατηρούνται δεκαοχτώ αψίδες ζωγραφισμένες με κόκκινο χρώμα που ανάγονται γύρω στο 1020 μ.Χ. Ανάμεσά τους αναγράφονται οι έδρες των επισκόπων που υπάγονταν στην Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας, την οποία ίδρυσε ο βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος ΄Β μετά το 1018.

 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, από πλευράς μορφολογικής και κατασκευαστικής, τα δύο περαβήματα. Από αυτά, η πρόθεση διατηρεί όλο το ύψος της και τμήμα του τρούλου που τη στέγαζε. Τέσσερα σφαιρικά τρίγωνα και τέσσερεις καμάρες στήριζαν τον τρούλο. Το σύνολο είχε εξαιρετικά ψηλές και λεπτές αναλογίες. Το ιερό χωρίζονταν από τον υπόλοιπο ναό με μαρμάρινο τέμπλο.

 

Ο ναός πρέπει να στεγάζονταν με ξύλινη στέγη. Επρόκειτο για μία κατασκευή καλής ποιότητας, χωρίς ιδιαίτερες διακοσμητικές προθέσεις στην τοιχοποιία της. Εσωτερικά ο χώρος είναι διακοσμημένος με τοιχογραφίες του 11^ου και 12^ου αιώνα. Ελάχιστα τμήματα τοιχογραφιών διατηρούνται σήμερα επί τόπου, ενώ μερικές ακόμα τοιχογραφίες του 12^ου αιώνα, που διασώθηκαν και κινδύνευαν να καταστραφούν, αποκολληθήκαν, συντηρήθηκαν και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας.

 

Με την ανασκαφική έρευνα των θερινών περιόδων 1996-1998 στα νότια της βασιλικής αποκαλυφτήκαν ένα κοιμητήριο με 160 τάφους μεσοβυζαντινής και υστεροβυζαντινής περιόδου και οι χώροι ενός τριμερούς προκτίσματος της βασιλικής. Παράλληλα ήρθαν στο φως στοιχεία για την καταστροφή και εγκατάλειψη της εκκλησίας. Η τυπολογία των τάφων, τα προηγούμενα χριστιανικά ταφικά έθιμα, τα συνοδευτικά κοσμήματα των νεκρών και τα λίγα αργυρά και χάλκινα νομίσματα χρονολογούν τη χρήση του κοιμητηρίου από τα μέσα του 12^ου έως τα τέλη του 14^ου αιώνα, δηλαδή την εποχή ακμής της βυζαντινής Πρέσπας. Στα τέλη του 14^ου αιώνα, με την Οθωμανική κατάκτηση και πιθανότατα μετά από σεισμό, επέρχεται η καταστροφή και η εγκατάλειψη του ναού. Για τις καθημερινές και όχι τις λειτουργικές ανάγκες κτίζεται το τριμερές πρόσκτισμα, το οποίο με τη σειρά του θα εγκαταλειφθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως φαίνεται από τους τάφους του 15^ου αιώνα, που ανοίχθηκαν στο πάχος των τοίχων του. Την εποχή αυτή χρονολογείται και η οριστική εγκατάλειψη κάθε χρήσης του χώρου της βασιλικής.

 

Κατά καιρούς έγιναν διάφορες παρεμβάσεις για τη στερέωση της υφιστάμενης ανωδομής. Με τις εργασίες του 1997 αντιμετωπίστηκαν για πρώτη φορά συνολικά τα προβλήματα του μνημείου και με στόχο τη διάσωσή του στη σημερινή μορφή. Επισκευάστηκαν όλες οι τοιχοποιίες, οι οποίες παρουσίαζαν πολλά προβλήματα, λόγω της χρόνιας έκθεσής τους στις καιρικές συνθήκες, ξανακτισθήκαν, για στατικούς λόγους, τρία τόξα στη βόρεια πεσσοστοιχία  και τα δύο τόξα εισόδων επικοινωνίας του διακονικού με τον υπόλοιπο ναό και επισκευάστηκε το δάπεδο στο σύνολό του.      

Το σπίτι που δολοφονήθηκε ο Παύλος Μελάς

Εικόνες από τη λίμνη της Καστοριάς.