Καθημερινά συναναστρέφομαι με άτομα της ηλικίας μου, άτομα γεμάτα με ελπίδες και κάθε λογής πτυχία. Άτομα με πάνοπλη τη γνωστική τους φαρέτρα, έτοιμοι να μπουν σε τάξη και να μεταδώσουν τις γνώσεις που με κόπο χρόνο και χρήματα απέκτησαν. Και αφού αποκτήσαμε όλα αυτά φτάνει η στιγμή που ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ έρχεται να τα ακυρώσει όλα αυτά και να σε ξαναγυρίσει στο μηδέν. Τι είναι όμως αυτό που ο εν λόγω διαγωνισμός εξετάζει; Εξετάζει την ικανότητά σου να μπορείς να αποστηθίζεις ένα τεράστιο ποσοστό πληροφοριών και να μπορείς να τις συμπιέσεις μέσα στις ανόητες ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών που θυμίζουν τηλεπαιχνίδι. Την ευελιξία του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη, την κριτική του ικανότητα και την ικανότητά του να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μέσα στην τάξη τις αφήνει στο περιθώριο. Ικανότητες που είναι βασικότατες για κάποιον που καλείται να σφυρηλατήσει άρτιους χαρακτήρες παιδιών που βρίσκονται σε μια ηλικία καθοριστικής σημασίας για την υπόλοιπη ζωή τους. Φυσικά δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της υπεραπλουστευμένης γενίκευσης ότι όλοι όσοι διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ είναι παπαγάλοι και «κακοί» εκπαιδευτικοί. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ δίνει τη δυνατότητα να μπουν στο χώρο της εκπαίδευσης σε κάποια άτομα που μπορούν να αποστηθίσουν αλλά δεν έχουν τη ικανότητα ή τη θέληση να διδάξουν σωστά το αντικείμενό τους. Άλλο να έχεις ένα τεράστιο ποσοστό γνώσεων και τελείως διαφορετικό να μπορείς να το μεταδώσεις. Ακόμα ας μην ξεχνάμε πως στην κοινωνία που ζούμε η πληροφορία είναι πιο εύκολα προσβάσιμη από ποτέ, οπότε αυτό που ο σύγχρονος εκπαιδευτικός και ο σύγχρονος μαθητής πρέπει να γνωρίζει καλά είναι να χειρίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πληροφορία για το σκοπό που επιδιώκει παρά να αποστηθίζει σκόρπιες και ασυνάρτητες πληροφορίες που δεν απαρτίζουν μια ενιαία και ολοκληρωμένη βιοθεωρία και κοσμοθεωρία. Έτσι λοιπόν ένα σύστημα επιλογής εκπαιδευτικών και επιλογής υποψηφίων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που βασίζεται στην αποστήθιση είναι καταδικασμένο να αποτύχει καθώς θα παράγει «πολυμαθείς», οι οποίοι μπροστά σε ένα πρόβλημα δεν θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν συνδυαστικά τις γνώσεις τους και να δώσουν μια λύση. Δεν με ενδιαφέρει ο μαθητής μου να μου πει επακριβώς τι λέει η σελίδα 3 στην εισαγωγή, με ενδιαφέρει να μπορεί να απαντά σε ερωτήσεις κρίσης, να προβληματίζεται, να εκφέρει τη δικιά του άποψη και να του δημιουργείται η ανάγκη για περαιτέρω μελέτη. Αλλά που χρόνος για αυτές τις λεπτομέρειες όταν πρέπει να αποστηθίσεις βιβλία ολόκληρα για να κατακτήσεις ένα νούμερο που θα καθορίσει τη μετέπειτα ζωή σου. Για το λόγο αυτό ο νέος εκπαιδευτικός πρέπει να αξιολογείται μέσα στην τάξη και όχι με κουίζ και ερωτήσεις παγίδες. Για να ασκήσεις αυτό το επάγγελμα χρειάζεται εκτός από τις γνώσεις, κριτική ικανότητα, γνώσεις ψυχολογίας και πάνω από όλα να αγαπάς με πάθος το σκοπό που καλείσαι να φέρεις εις πέρας μέσα στην τάξη. Ένας εκπαιδευτικός που απλά ξέρει να αποστηθίζει και να κάνει μία δασκαλοκεντρική διδασκαλία τύπου διάλεξης μετρώντας σαν φαντάρος τα χρόνια που του απομένουν για τη σύνταξη, μόνο κακό μπορεί να κάνει σε πολλούς νέους μαθητές. Έτσι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ δεν μπορεί να αποτελέσει το φίλτρο για να κρατήσει τέτοιους εκπαιδευτικούς μακριά από το σχολείο. Εν κατακλείδι θα μπορούσαμε να πούμε πως ένας εκπαιδευτικός βαριεστημένος που δεν αγαπά τη δουλειά του και τους μαθητές του αργά ή γρήγορα θα καταντήσει «ένας τελάλης σε έρημη πλατεία που τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία», όπως αναφέρει σε ένα στίχο του ο Άλκης Αλκαίος.
Ένα κείμενο του Τσεκουράκη Πολυχρόνη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Καβάλας Εβδόμη 14/09/2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου