Το ζήτημα που απασχολεί τις σύγχρονες κοινωνίες είναι η οικονομική κρίση που μαστίζει τους ανθρώπους που δεν έχουν πια στον ήλιο μοίρα. Το μεγάλο αυτό ζήτημα αναλύεται διεξοδικά από πάνελ διαγνοούμενων τηλεοπτικών δημοσιογράφων και από τους γνωστούς φωστήρες αυτού του τόπου που παρουσιάζονται κάθε μέρα στα κανάλια, προς άγραν ψήφων. Ο κάθε άσχετος, παρουσιάζεται στο γυαλί, με ύφος δέκα καρδιναλίων και αερολογεί με τις ώρες πάνω στο φλέγον ζήτημα της εποχής μας καταλήγοντας στο απόλυτο τίποτα. Το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του δημιουργώντας μια φασαρία, η οποία δημιουργεί τρικυμιά εν κρανίω στο μέσο Έλληνα υπνωτισμένο τηλεθεατή. Στο ερώτημα κατά πόσο αυτή η περιβόητη κρίση είναι καινούριο φρούτο δεν απαντά κανείς. Εδώ και χρόνια υπάρχει ανεργία, ελαστικά ωράρια, κατάργηση στην πράξη του οχτάωρου εργασίας, τρομακτική ακρίβεια, απολυμένοι υπάλληλοι, καθώς και χιλιάδες κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι. Ακόμα και η εκκλησία περνάει κρίση, καθώς μετά τη δημοσιοποίηση των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων, το ποίμνιο δε ρίχνει τον οβολό του στα παγκάρια, με όλες τις γνωστές ολέθριες συνέπειες για το θεάρεστο έργο της.
Μέσα σε όλη αυτήν την αναμπουμπούλα με πανικόβλητους ωρυόμενους τηλεμαϊντανούς και απελπισμένους πολίτες, ένας ιδιοφυής νους έκανε την εμφάνισή του και σαν απομηχανής Θεός έδωσε τη σωτήρια λύση γεμίζοντας ελπίδα τον πολύπαθο λαό της ψωροκώσταινας. Η λύση είναι να χαριστούν στις τράπεζες 28 δισεκατομμύρια ευρώ, έτσι ώστε να συνεχίσουν το φιλανθρωπικό τους έργο, με νέες κατασχέσεις επιτόκια και άλλες ληστρικές επιδρομές. Το σκεπτικό να κάνουμε τους πλούσιους πλουσιότερους, για να πέφτουν περισσότερα ψίχουλα στους χιλιάδες πολίτες που τρέφονται κάτω από το τραπέζι, είναι η μόνη λύση. Η σκέψη να ενισχυθούν οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες με αυτά τα χρήματα απορρίφθηκε από τους σοφούς του κράτους, ως αναχρονιστική, μιας και σαν χώρα πάντοτε ήμασταν μπροστά από την εποχή μας. Μια άλλη πρωτοποριακή άποψη είναι η περικοπές επιδομάτων, συντάξεων και εφάπαξ όλων αυτών που έχουν το θράσος να παίρνουν ως μισθό πάνω από χίλια ευρώ. Με αυτό τον τρόπο αντί να αυξάνονται οι μισθοί πείνας της γενιάς των 700 ευρώ μειώνουν τους μισθούς των υπόλοιπων εργαζόμενων, καταπολεμώντας με αυτόν τον τρόπο τις κοινωνικές ανισότητες. Η φορολόγηση των μεγάλων εταιριών κρίνεται ατελέσφορη, σύμφωνα με δήλωση υπουργού, ενώ η καταπολέμηση της ακρίβειας και της αισροκέρδιας θεωρείται δευτερεύον ζήτημα, εφόσον τη λύση θα τη δώσουν οι πάμπλουτοι μισθωτοί.
Στην ερώτηση που πήγαν όλοι οι φόροι που πληρώναμε τόσα χρόνια, οι εισφορές, το ΦΠΑ και οι τόκοι, η απάντηση είναι μία: Τα πήρε όλα μαζί της η κρίση. Σε σημείο που η κρίση φαντάζει στο μυαλό μας σαν ένα τεράστιο μαλλιαρό τέρας που καταπίνει ευρώ. Έτσι, λοιπόν, αυτό το τέρας έφαγε όλα τα ευρώ και η λύση είναι να του δώσουμε ακόμα περισσότερα, γιατί συνεχίζει να πεινάει. Πότε θα σταματήσει η ακόρεστη πείνα του για ευρώ; Μήπως η λύση δεν είναι να το ταΐζουμε αλλά να το αφανίσουμε; Μήπως τελικά αυτή η κρίση είναι ένα κατασκεύασμα της τηλεόρασης; Μήπως είναι ένα πειστικό άλωθι για να αυξηθεί το χαράτσι και ο κεφαλικός φόρος; Σε κάθε απαίτηση και διεκδίκηση των πολιτών η πιο βολική απάντηση είναι η κρίση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε την κρίση την περνάνε οι τράπεζες και όχι αυτοί που καλούνται να την πληρώσουν.
Ακόμη με την κρίση επαληθεύονται όλοι οι πνευματικοί ηγέτες του τόπου που προφητεύουν το τέλος του κόσμου, την έλευση εξωγήινων, υπεργήινων και υπογήινων. Οι αστρολόγοι μιλούν από τη μεριά τους για τις συναστρίες και τους πλανήτες που πήγε ο ένας και στάθηκε πίσω από τον άλλον και δημιούργησαν με το μαγνητικό τους πεδίο την απώλεια όλων αυτών των χρημάτων. Μήπως τελικά τα χρήματα τα κατάπιε καμία μαύρη τρύπα; Τι έχουν να πουν για αυτό οι αστρολόγοι; Μήπως τα έκλεψαν οι καλικάντζαροι; Ή μήπως τα έφαγε το κουνελάκι του Πάσχα; Καίρια ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολήσουν τις επιστημονικές αυτές ομάδες.
Τέλος, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, οφείλουμε να τονίσουμε το γεγονός ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι, όταν ο λαός εξαγριώνονταν, προσέφεραν στις μάζες άρτους και θεάματα, με απώτερο σκοπό να αποκοιμίσουν τις εξεγερμένες συνειδήσεις. Κάνοντας μια αντιπαραβολή με τη σύγχρονη εποχή θα μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποιες ομοιότητες και να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Και σήμερα, όπως και τότε, οι κυβερνώντες, για να αποκοιμίσουν τις συνειδήσεις των πολιτών και να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον τους χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την παροχή θεαμάτων. Ιδανικό μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η τηλεόραση, το μέσο μαζικής παροχής άχρηστων πληροφοριών. Έτσι, λοιπόν, ο μέσος άνθρωπος περνά τον ελεύθερό του χρόνο καθηλωμένος μπροστά σε μία τηλεόραση, η οποία τον κρατά σε μία μορφή πνευματικού και ιδεολογικού λήθαργου, προσφέροντάς του αφειδώλευτα ανούσια θεάματα. Η παρακολούθηση αυτών των θεαμάτων έχει ως αποτέλεσμα τη δολοφονία της δημιουργικότητάς του και τον εγκλωβισμό του σε μια εικονική πραγματικότητα, στην οποία ο θεατής δεν ενεργεί απλά δέχεται ότι του προσφέρεται. Με αυτόν τον τρόπο η ελεύθερη σκέψη, η διάθεση για αντίδραση σε ότι τον καταπιέζει, καθώς και η διάθεση για κριτική στα κακώς κείμενα της σημερινής πραγματικότητας, παραμερίζονται και αντικαθίστανται από μια παθητική και συνήθως άκριτη αποδοχή πληροφοριών. Ο τηλεθεατής δεν αλληλεπιδρά απλά δέχεται πληροφορίες, οι οποίες οδηγούν το πνεύμα του σε μια μορφή τελμάτωσης και αδράνειας. Η λύση για να αποφυλακιστούμε από την τηλεοπτική φυλακή της σκέψης είναι η σφαιρική ενημέρωση μας από διαφορετικές πηγές, όπως το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, το internet καθώς και η ανάγνωση βιβλίων, τα οποία ανέκαθεν ακόνιζαν την κριτική σκέψη του ανθρώπου. Βέβαια που χρόνος για διάβασμα όταν δουλεύουμε για να ζήσουμε και μας σκοτώνουν στη δουλειά; Τι γίνεται, όμως, με το άλλο σκέλος των παροχών που υπνωτίζουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων; Που είναι οι άρτοι που η εκάστοτε εξουσία έδινε στο λαό προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα; Το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση, όσον αφορά την ιδεολογική μας ετοιμότητα και τη διάθεσή μας για κριτική, από το λαό της Ρώμης, είναι μάλλον αποκαρδιωτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου